" Kimseye inanma. Kendine bile güvenme. Gerçeği arama. "
Kitabın ön kapağında yer alan bu cümleler aslında o kadar bariz anlatıyor ki içeride nasıl bir hikayenin, kurgunun sizi beklediğini. Her bölümde kafanızda ayrı ayrı şüpheliler yarattığım, migren ağrılarını birebir hissettiğim ve gerçekten içimin içimi yediği bir romandı diyebilirim. Normalde bu tarz gerilim romanlarından pek hoşlanmasam da Wulf Dorn ile bu tipe oldukça güzel bir dönüş yaptığımı söyleyebilirim.
İlerleyen zamanlarda olası bir film konusu olması muhtemel. Yalnızca hikayenin özünün bozulması tek korkum olabilir. Çünkü kitabı okurken kafanızda her karakter için çok güzel çizimler yaratabiliyorsunuz.
Gerilim romanlarını seviyorsanız bence bu kitabı da sevebilirsiniz. Ve gelelim benim klasik alıntılar kısmıma;
"Bize yardımcı olan şeylerin hepsi kaçınılmaz olarak hoş olmayabilir."
"İnsan bazen kendine yalan söylemekte o kadar uzun süre başarılı olur ki, sonunda kendi uydurduklarına inanmaya başlar."
"Herhalde hiç fark etmedin, ama seni ilk gördüğüm anda aşık olmuştum."
"Her nefretin bir nedeni vardır."
.jpg)
.jpeg)
