Herkese Merhaba,
Bu saatte okuyanlar olabilirse eğer onlara da iyi geceler an itibariyle. Böyle bir başlık ve yazı ile sanırım ilk defa karşınızdayım. Pia'nın kaybından başka kendimle ilgili şeyleri pek paylaşmıyordum ve paylaşmam da bilirsiniz. Konuşma dilimce yorumlasam da tüm yazılarımı, benlik durum yoktu bu yazıya kadar.
Niye yazıyorum peki şu an ? Ya da yazdım ? Kendime saklasam olmaz mıydı hiç bilmiyorum. Ama bazen hem çok konuşmak hem de ya neyse deyip boş veririz ya öyle bi akşamdayım tam da. Böyle zamanlarda özlediğim tek şey Pia oluyor.. O sanki sarılınca her şeyim geçiyordu da, o alıp götürüyordu tüm acımı, hüznümü, sinirimi..
Bu yıl, evet 2016 bana o kadar zorlu geçiyor ki ! -Son ayının ilk günleri işte beni doldurup, taşıran oldu.- Dayanılmayacak seviyeye geliyor bazen.. İnsanların intihara hangi noktalarla geldiklerini, kendimle başa çıkamadığım, hayata daha fazla katlanamayacağımı anladığım anlarda çok iyi anlıyorum. Hak da veriyorum üstelik !
Aman saçmalama daha neler demeyin, hepimizin vardır öyle anları. Yoksa da çok şanslısınız.. Tabii ki şu an o eğilimde değilim ama neden katlanıyoruz bilmiyorum. Niye bu kadar zorlukla ya da iç acısı ile mücadele etmek zorundayız ki ? Pes etsek olmaz mı, tamam sen kazandın hayat desek..
Diyemiyoruz dimi, hayatın yolları böyle çünkü. Hep yokuş, hep viraj, hep çukur, hep çakıl dolu.. Olayımın ne olduğu, beni bu yazıya neyin getirdiğinin pek anlamı yok.. Tek anlamı, canımı yakması, içimi söndürmesi.. Tüm hafta boyu aralıksız seyahat eden ve çalışan ben, Cumartesi gününü iple çeken ben, sonuç bitik ben.. Bu kafa ile Pazartesi denetlenecek de ben..
Istediğim tek şey, sakinleştirilmek. Belki hoş tutulmak, belki düşünülmek, belki umursanmak..
İyi geceler..
😍😍😍
YanıtlaSil